เขาหยิบเจลหล่อลื่นขวดเล็กออกมาจากกระเป๋า
ก่อนที่จะหรี่ไฟในห้องจนมันมืดลง แล้วนั่งลงบนพื้นไม้ปาร์เก้ ใกล้ๆกับกระจก แค่นึกถึงสิ่งที่จะทำต่อไป
ก็ตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว แบคฮยอนค่อยๆ เอื้อมมือแตะส่วนที่แข็งขืนขึ้นมาผ่านเนื้อผ้า
เขาพรูลมหายใจออกมา เหงื่อไหลของเขาไหลราวกับเพิ่งซ้อมเสร็จ
แต่ตอนนี้ห้องว่างเปล่า และเงียบเชียบ จะมีก็เพียงเสียงแอร์ที่ดังขึ้นเท่านั้น
เขาค่อยๆ ลูบไล้ตัวเองก่อนจะครางออกมาเบาๆ พลางถอดกางเกงออกครึ่งหนึ่งในท่านั่งที่ไม่ค่อยสบายนัก
แต่เขาก็ไม่สนใจถ้ามันทำให้เขาสามารถมองเห็นในกระจกได้
แบคฮยอนเห็นดวงตาที่ขุ่นมัวของตัวเองเมื่อมือเริ่มลงไปจับส่วนนั้นก่อนจะรูดรั้งมันขึ้นลง...
เขาใช้เวลาเสี้ยววิหันกลับไปมองประตูอีกครั้งให้แน่ใจว่ามันลงกลอนอยู่
ก่อนจะเปิดขวดเจลหล่อลื่นขึ้นมาเทลงในมือขวาของตัวเอง
เขามักจะใช้เจลหล่อลื่นทุกครั้ง เพื่อความคล่องและจะได้ไม่เจ็บมากจากแรงเสียดสี
มือของแบคฮยอนเร่งจังหวะเล็กน้อย
ก่อนที่สะโพกจะขยับตามด้วย เขามองไปยังกระจกอีกครั้ง... มันมีอะไรแปลกๆ... จริงๆ แล้วในกระจกควรฉายดวงตาของเขาที่เต็มไปด้วยอารมณ์
แต่เขากลับมองเห็นดวงตาของตัวเองที่แสดงถึงความพึงพอใจ และยังจ้องมาที่มือของเขา
จ้องมาที่การกระทำทุกอย่างของเขา พลางกัดริมฝีปากเข้าหากันด้วย
“อะไรกัน?” แบคฮยอนตกใจ ผ่อนแรงมือลงแต่ก็ไม่ได้หยุดไปเสียทีเดียว เขาหลับตาแน่นและคิดว่าคงเพราะเหนื่อยจากการซ้อมมาเป็นเวลาหลายชั่วโมง
เขาส่ายหัวก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเห็นเพียงแค่ตัวเองในกระจกที่กำลังทำสีหน้างุนงงตอบกลับมา
แบคฮยอนสบถออกมาด้วยความเหนื่อยอ่อน
มือปล่อยจากแก่นกายของตัวเองที่แข็งขืนเต็มที่ นิ้วชี้และริมฝีปากล่างของเขาสั่นไหวระริก
เขาหันไปจ้องมองยังกระจกอีกครั้ง รู้สึกราวกับมีแสงวูบผ่านไป
เพราะว่าแบคฮยอนคนในกระจกกำลังยิ้มให้เขา
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่แบคฮยอนฝึกที่จะยิ้มเพื่อกระชากใจแฟนๆมาโดยตลอด
แต่ตอนนี้เขามั่นใจว่าตัวเขาเองไม่ได้กำลังยิ้มอยู่แน่ๆ ยิ่งไปกว่านั้น
เขากำลังอ้าปากกว้างด้วยความอึ้งต่างหาก
มือของเขาจับแน่นที่ต้นขาเปลือยเปล่าของตัวเอง
เขามองเห็นแบคฮยอนในกระจกที่ยกมือขวาขึ้นทั้งๆ ที่รอยยิ้มยังเคลือบอยู่ที่มุมปาก
นอกจากนั้นเขายังรู้สึกว่ามือขวาของตัวเองกำลังขยับอีกด้วย
ราวกับเงาและเจ้าของสลับตัวกัน คนที่มีอำนาจในการขยับเขยื้อนกลับเป็นคนในกระจก ร่างกายของเขาถูกบังคับ
ปราศจากซึ่งคำถามและความหวัง เมื่อเงาในกระจกของแบคฮยอนค่อยๆ สัมผัสลูบไล้ตัวเองอย่างอ่อนโยน
มันส่งผลถึงตัวเขาด้วย ในใจของเขาทั้งกังวลแต่ก็ปนไปด้วยความตื่นเต้นแปลกๆ
เพราะมือของเขาเลื่อนกลับไปสัมผัสส่วนแข็งขืนนั่นอีกแล้ว
ก่อนจะปรนเปรอตัวเองอีกรอบ แต่คนตัวเล็กกลับไม่รู้สึกว่ามันเป็นมือของตัวเอง… เป็นความรู้สึกที่…แปลก
อย่างไรก็ตาม
ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกังวลหรือพยายามเอามือออกไป
แค่เพียงปล่อยตัวไปตามจังหวะการเคลื่อนไหวนั้น ตอบสนองกับมัน และมันทำให้เขาค้นพบว่า
เสียงครางของตนเองกำลังบ่งบอกว่าต้องการมันอีก… ต้องการอีก
ต้องการอีกแค่ไหนกันนะ?
ตอนนี้เขานั่งอยู่ที่พื้นของห้องที่มีไว้ซ้อมเต้น แม้จะใช้ห้องนี้ไม่ถึงชั่วโมง
แต่อย่างไรก็มีโอกาสที่จะมีคนมาเคาะประตูอยู่ดี และมันคงจะไม่ดีเท่าไรถ้าจะให้คนอื่นมาเห็นว่าเขากำลังช่วยตัวเองอยู่
แต่แล้วนิ้วโป้งของเขาก็ลูบไล้ส่วนหัวที่เป็นรอยหยักจนมันปริ่มน้ำออกมา…อีกครั้งหนึ่ง
ราวกับเงาของเขารู้ถึงความต้องการที่ล้นปรี่
(อันที่จริงก็คือตัวเขานั่นแหละ ใครจะรู้ดีเท่าตัวเขาล่ะ?) เขายื่นมือซ้ายของตัวเองไปยังกระจก และแน่นอน
มือของแบคฮยอนในกระจกก็ยื่นกลับมาทางเขา แต่สัมผัสกลับไม่เหมือนว่าแตะกระจก
เหมือนแตะมือของคนมากกว่า พาลให้ร่างเล็กสะดุ้งและรีบชักมือกลับมาอย่างรวดเร็ว
จึงทำให้เสียการทรงตัวและล้มลงไปนอนกับพื้น มันเหมือนว่ามีบางอย่างอยู่บนตัวของเขา
ลมหายใจอุ่นร้อนปะทะเข้ากับลำคอขาว มีมือที่กำลังเค้นคลึงอยู่ที่สะโพกของเขา
ดวงตาเรียวเล็กเบิกโพลง แต่เขาไม่สามารถแม้แต่จะร้องออกมาได้สักแอะเดียว และแน่นอน
ความต้องการของเขาก็ยังไม่หมดไปง่ายๆ
บนตัวของแบคฮยอนไม่ใช่ใครอื่น
แต่ก็คือตัวของเขานั่นเอง... ร่างข้างบนปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาอีกครั้ง
ก่อนที่จะกัดริมฝีปากเม้มเข้าแล้วไล้วนมือบนสะโพกของแบคฮยอนร่างที่อยู่ข้างใต้ขึ้นอย่างอ่อนโยน
ก่อนที่ส่วนที่แข็งขืนจะถูกสัมผัสอีกครั้ง เสียงครางหวานดังขึ้น
เงาสะท้อนของแบคฮยอนที่อยู่บนตัวเขาก็ครางออกมาในโทนเสียงที่ไม่ต่างกัน
มือนั้นยังคงปรนเปรอให้แบคฮยอนตัวจริง
ลมหายใจของทั้งคู่ติดขัดกับทุกการกระทำที่เกิดขึ้น
“อะ…เอาอีก…” แบคฮยอนครางออกมาเบาๆ หลังจากที่แบคฮยอนในกระจกออกมาอยู่ตรงหน้า
แบคฮยอนตัวจริงก็หลุดพ้นจากสถานะถูกควบคุมการเคลื่อนไหว
แต่เขากลับหยุดนิ่งและไม่หนีไปไหน ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
แต่ร่างเงาสะท้อนกำลังถอดเข็มขัดและปลดกางเกงยีนส์ของตัวเองออก
รวมไปถึงชั้นในนั่นด้วย ร่างจริงเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าก็ได้แต่กลืนน้ำลาย
ร่างเงาสะท้อนของคนตัวเล็กเป็นฝ่ายเริ่มนาบริมฝีปากลงมาก่อนที่จะส่งลิ้นซุกซนเข้าไปทักทายอีกฝ่าย
มันเป็นความรู้สึกที่แปลก เหมือนได้จูบกับริมฝีปากของตัวเอง
รสจูบอันแสนเร่าร้อนถูกผละออกไปก่อนที่ริมฝีปากนั้นจะไล่พรมจูบลงมาจนถึงแก่นกายของแบคฮยอนตัวจริง
ความชื้นในโพรงปากอุ่นทำให้แบคฮยอนกัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น
รู้สึกถึงมือของร่างสะท้อนที่ลูบไล้ไปทั่วสะโพก ทั้งบีบทั้งเค้นคลึงจนเขาเก็บกักความรู้สึกไว้ไม่ไหว
จุนมยอนให้ฉันกินยาพิษเข้าไปหรือยังไง?
แบคฮยอนร่างสะท้อนลูบไล้ไปยังเส้นผมของตัวจริง
มือเล็กจับข้อมือของอีกฝ่ายก่อนที่จะไล้มาลูบที่นิ้วเรียวสวย
ให้เล่นกับเกลียวผมของเขา ด้วยความรู้สึกที่กลัวว่าอีกคนจะหายแล้วกลับเข้าไปในกระจกตามเดิม
อันที่จริง ไม่มีใครที่จะเข้าใจเขาได้เท่าตัวเขาอีกแล้ว
ความสุขและความรู้สึกทุกอย่างมันจะถาโถมเข้ามาได้ดีแค่ไหนก็มีเพียงแค่ตัวเขาเองที่จะรู้
ร่างสะท้อนยกสะโพกของเขาขึ้นเล็กน้อย
ก่อนจะเลียริมฝีปากสีสดแล้วหยิบขวดเจลหล่อลื่นที่ตกอยู่ข้างๆขึ้นมา
แบคฮยอนไม่ละสายตาออกไปจากตัวเองอีกคน
แม้ครั้งนี้การควบคุมร่างกายของเขาจะไม่ถูกพันธนาการไว้
แต่กลับเหมือนมีบางอย่างที่เหมือนแม่เหล็กตรึงเขาเอาไว้ภายใต้สายตาคู่นั้น
อาจเป็นเพราะเขากำลังโหยหาความรู้สึกบางอย่าง…
น่าปวดหัวชะมัด
ฝาเจลถูกเปิดออก
ก่อนที่จะถูกเทราดลงมาบนตัวของแบคฮยอนโดยตรง รู้สึกถึงความเย็นของของเหลวหนืด
ก่อนที่นิ้วของอีกคนจะไล่วนตรงช่องทางข้างหลังแล้วค่อยๆสอดมันเข้าไปในตัวของอีกคน
เขารู้ว่าจะต้องรออีกแค่ไหนก่อนที่จะเพิ่มนิ้วอีกนิ้วเข้ามา แบคฮยอนกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเมื่อร่างสะท้อนของเขาสะกิดจุดที่ทำให้อารมณ์พุ่งพล่านไม่น้อย
ครั้งนี้มันเป็นอะไรที่เพอร์เฟค ไม่นานนักนิ้วที่ 3 ก็ถูกสอดเข้ามา
นิ้วทั้งหมดถูกถอนออกมาเมื่อร่างกายของแบคฮยอนพร้อมแล้ว
เสียงขอร้องของคนใต้ร่าง ทำให้เขาไม่ลังเลที่จะชโลมเจลลงกับแก่นกายของตัวเอง
แล้วสอดใส่มันเข้าไปแทนที่นิ้วเมื่อครู่ มันอาจรู้สึกแปลกไปหน่อยที่ส่วนแข็งขืนขนาดเท่าของตัวเองไม่ผิดเพี้ยนกำลังอยู่ในร่างกายของตัวเอง
แบคฮยอนร่างสะท้อนรู้ว่าจะต้องทำอย่างไร
จังหวะในตอนแรกเนิบนาบก่อนจะค่อยๆเร่งขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งพรวด แบคฮยอนตัวจริงโอบล้อมรอบคอของอีกฝ่าย
ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหาเพื่อที่จะจูบ
แต่ร่างที่อยู่ข้างบนกลับยิ้มมีเลศนัยแล้วแกะแขนรอบคอตัวเองออก
จังหวะเร่งเร้าหนักขึ้น ก่อนที่จะถอนส่วนนั้นออกมา
จับอีกคนในอยู่ในท่าทางนอนคว่ำและสอดมันเข้าไปอีกครั้ง ทุกครั้งที่เจอกับจุดกระสัน
ร่างที่อยู่ข้างใต้ก็ครางเสียงหวานออกมาไม่หยุด แบคฮยอนรู้สึกอยากจูบ… อยากลิ้มรสริมฝีปากที่เหมือนตัวเองนั่นอีกครั้ง อารมณ์ของทั้งคู่ไม่มั่นคงและไต่ระดับขึ้นเรื่อยๆแปรผันกับความร้อนในร่างกายที่เพิ่มขึ้นไม่หยุด
ก่อนที่แบคฮยอนตัวจริงจะปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเต็มหน้าท้องและเสื้อเชิ้ตของอีกคน
ไม่ต่างกัน คนที่อยู่ข้างบนก็ปลดปล่อยข้างในตัวเขาเช่นกัน...
original : http://tinyhyung.livejournal.com/9439.html
